Hiltzik: Lilly’nin insülin fiyat indirimleri hakkındaki gerçek

Eli Lilly & Co., 1 Mart’ta insülin ürünlerinde %70’e varan yüksek fiyat indirimlerini açıkladığında fedakarlık kartını bir şampiyon gibi oynadı.

Büyük ilaç şirketi, eyleminin tamamen diyabet hastalarına yardım etmekle ilgili olduğunu, amacının “karmaşık bir sağlık sisteminde gezinmekte zorluk çekebilecek ve uygun fiyatlı insülin almalarını engelleyebilecek Amerikalılara yardım etmek” olduğunu söyledi.

Lilly Yönetim Kurulu Başkanı ve İcra Kurulu Başkanı David Ricks’e göre, Amerika’nın sağlık sistemi “hala herkes için uygun fiyatlı insülin sağlamıyor ve bunun değişmesi gerekiyor.”

Lilly, duyurudan sonra halkın övgüsünün tadını çıkardı. Başkan Biden, Lilly’nin kesintilerinin iki ana rakibi Novo Nordisk ve Sanofi’yi de aynı şeyi yapmaya zorlayacağını gözlemledi.

Bu dramatik adımı attığı için Lilly’yi daha iyi düşünmeye meyilliysen, işte sana tavsiyemiz: Alkışları tut.

Gerçek şu ki, Lilly’nin fiyat indirimleri ona bir kuruşluk kâra mal olmayacak; hatta toplayabilir daha yüksek kar. Wall Street bunu anında fark etti: Lilly hisselerinin fiyatı duyurunun yapıldığı gün yükseldi ve o zamandan beri yükselmeye devam ederek Perşembe günkü işlemlerde yaklaşık %6 kazandı.

Ayrıca, fiyat düşüşü, Lilly insülini, 1996’da piyasaya sürüldüğünde ana ürünü Humalog’un fiyatıyla karşılaştırıldığında, enflasyona göre düzeltilmiş bir temelde olması gereken yere hala geri getirmiyor.

O zamanlar Humalog’un fiyatı şişe başına 21 dolardı, bu da bugünün parasıyla yaklaşık 40 dolardı; Washington danışmanlık firması Veda Partners’ın hesaplamalarına göre geri alma, şişe fiyatını 274,70 dolardan 66,40 dolara düşürecek. Yani, enflasyonu hesaba katarsak, olması gerekenden üçte iki daha yüksek.

Lilly’nin duyurusunu yönlendiren bir başka faktör de, insülinin şişirilmiş fiyatına ilişkin yoğun kamuoyu incelemesidir. Geçen Ağustos ayında kabul edilen Enflasyon Azaltma Yasası, Medicare reçeteli ilaç kayıtlı kişiler için cepten insülin maliyetini ayda 35 dolarla sınırlayan bir hüküm içeriyordu. Bu fayda, Başkan Biden tarafından tüketici yanlısı politika oluşturmaya olan bağlılığının kanıtı olarak geniş çapta ve yüksek sesle lanse edildi.

Bu mevzuata uygun olarak, Lilly’nin fiyat indirimi duyurusunun bir unsuru, sigortalı müşteriler için cepten yapılan ödemelerde aylık 35 $’lık bir üst sınırdır. Daha önce bildirdiğim gibi, bu hasta yardım programları tüketiciler için yalnızca reçetelerinin gerçek maliyetlerini kamufle ediyor – sigortacılar hala ilaç üreticilerinin yüksek fiyatlarını ödüyor ve bu da herkes için daha yüksek primlerle sonuçlanıyor.

Rand Corp.’ta kıdemli araştırmacı ve ABD’deki insülin fiyatlarının 2020 Rand karşılaştırmasının baş yazarı Andrew Mulcahy, “Lilly, kâr hanesine büyük bir darbe vurmadan bunun için çok fazla iyi niyet ödeyecek” diyor. diğer ülkeler.

Bu analiz, ABD insülin fiyatlarının dünyanın geri kalanıyla aynı çizgide olmadığını gösterdi: Örneğin, bir kıyaslama birim maliyeti (ABD doları cinsinden) Avustralya’da 6,94 ABD Doları, Kanada’da 12 ABD Doları ve İngiltere’de 7,52 ABD Doları iken ABD’de yaklaşık 100 ABD Doları bile. Lilly’nin fiyat indirimlerini rakipleri takip ederse, Mulcahy bana “ABD fiyatları hala diğer ülkelerdeki fiyatlardan daha yüksek” dedi, ancak 10 kat yerine iki ila üç kat.

İnsülinin yüksek liste fiyatı, alternatif kaynaklar yaratma çabalarını ateşledi. California Valisi Gavin Newsom geçen yıl, muhtemelen bir jenerik ilaç firmasıyla sözleşme yaparak, devlet markalı düşük maliyetli bir insülin üretmek için 100 milyon dolarlık bir program duyurdu; Ayrıntıların duyurusu birkaç gün içinde gelebilir. Michigan’da da benzer bir çaba sürüyor.

Lilly’nin fiyat indirimleri, Amerika’nın ilaç fiyatlandırma sisteminin temel işlev bozukluğunu gidermek için hiçbir şey yapmayacak – sadece ilaç üreticileri değil, aynı zamanda eczane yardım yöneticileri veya PBM’ler, adına daha düşük fiyatlar için pazarlık yapmayı teklif eden aracılar – rant peşinde koşan kuruluşlarla dolu. sağlık sigortacıları indirimler alarak ancak iddia edilen tasarrufların bir kısmını kendileri için saklarlar.

İlaç üreticileri ve PBM’ler, davalarda veya kongre oturumlarında yüksek ilaç fiyatlarına itiraz edildiğinde birbirlerini işaret ederler. Ancak sistemin yüksek üretici fiyatları için teşvikler yarattığına şüphe yok çünkü bunlar indirimler için boşluk payı sağlamak için gerekli.

Nitekim 2021’de bir Senato komitesi, Lilly yöneticilerinin PBM’lerin itiraz edeceğinden korktukları için diyabet ilaçları fiyatlarını düşürme konusunda isteksiz olduklarını bildirdi: Düşen fiyatlar, PBM’lerin sağlık planı müşterilerinden talep edebileceği ücretleri düşürecek ve indirim garantilerini karşılama yeteneklerini azaltacaktır. müşterilere söz vermişlerdi.

İlaç üreticileri ve PBM’ler arasındaki ilişki, California Av. Ocak ayında General Rob Bonta.

Dava, üç üreticinin insülin fiyatlarını normal enflasyon oranının çok üzerine “yapay olarak şişirmek” için üç baskın PBM, CVS Caremark, Express Scripts ve OptumRx ile işbirliği yaptığını iddia ediyor. Sanıklardan hiçbiri mahkemede iddialara henüz yanıt vermedi.

Tesadüf eseri, şeker hastaları ABD’deki yüksek fiyatlardan en çok mağdur olan uyuşturucu kullanıcıları arasında bile değil. Bunun nedeni, temelde ticari bir ilaç için rekabet halindeki üç üreticiye sahip olmanın, en azından bir dereceye kadar sigortalı hastalara akan büyük indirimlere yol açması.

Mulcahy ve Rand meslektaşlarının 2021’de bildirdiğine göre, insülinde liste fiyatlarından yapılan indirimler ortalama %70 ila %80 arasındaydı. Liste fiyatları yüzbinlerce doları taşıyabilen ancak indirim yapılmayan kanser ilaçları için durum böyle değil veya lupus, multipl skleroz ve Crohn hastalığı gibi otoimmün rahatsızlıkların tedavisinde kullanılan ve liste fiyatlarının yaklaşık üçte birinin indirimli olduğu “hastalığı modifiye edici anti-romatizmal ilaçlar”.

Mulcahy, “Onkoloji, liste fiyatından yapılan indirimlerin hiç olmadığı kadar zayıf olduğu ilaçların en açık örneğidir” diyor. Bunun nedeni, bu ilaçların etkisinin özel olarak hedeflenmiş olabilmesidir, bu da daha düşük bir fiyat arayışı içinde bir hastayı bir ilaçtan diğerine geçirmeyi zorlaştırır.

Yaklaşık 40 milyon Amerikalı, vücudun kan şekerini kontrol etmek için gerekli hormon olan insülini üretemediği veya insülini verimli bir şekilde kullanamadığı bir hastalık olan diyabetten muzdariptir. Bunların yaklaşık 7 milyonu günlük insülin enjeksiyonlarına ihtiyaç duyuyor.

Yale araştırmacıları tarafından geçen yıl yayınlanan bir araştırmaya göre, bunların %14’ü, gelirlerinin %40’ı gıda ve barınma için harcadıklarının ötesinde olarak tanımlanan insüline “felaket” harcamasıyla karşı karşıya. Neredeyse yarısı, maliyeti nedeniyle insülin tedariklerini kıstığını bildirdi. Bu hayatı tehdit eden bir strateji.

Onlar, son 30 ila 40 yılda ilaç üreticilerinin insülin fiyatlarındaki muazzam artışın kurbanları. Bu fiyatlar iki kategoriye ayrılıyor: ABD’de şu anda şişe başına 200 doların üzerine çıkabilen liste fiyatları ve cepten satış fiyatı.

Ortalama bir hasta ayda iki ila dört flakon kullanabilir.

Bununla birlikte, çok az hasta sürekli olarak liste fiyatını öder. Çoğu, sağlık planlarına göre yalnızca ortak ödeme alır veya hatta Medicaid aracılığıyla ücretsiz olarak insülin alır.

Yüksek liste fiyatı, genellikle sigortasız oldukları veya tüm masrafları karşılamayan yüksek muafiyetli sağlık planları olduğu için doğrudan insülin almak zorunda olan hastalara zarar verir. Ancak diyabet hastaları için küresel bir savunuculuk grubu olan T1International’ın ABD politika yöneticisi olan diyabet hastası Shaina Kasper, iyi sigortası olan hastaların bile liste fiyatından tamamen korunmadığını söylüyor.

“Bazen sigortası olan insanlar bile cebinden satın almak zorunda kalıyor” diyor. “Tatildeyken bir şişe kırıyorsun. Bir şey olduğu için tükeniyorsun. Birkaç hafta önce, köpek bakıcım dondurucuya gelen bir sevkiyat koydu ve hepsi öldü. Daha uygun fiyatlı bir insülin alma seçeneğine sahip olmak hayat kurtaracak.”

Mulcahy’nin belirttiği gibi, insülin, çeşitli nedenlerle “daha yüksek liste fiyatları için kaçak teşviklerin poster çocuğu” haline geldi.

Bunlar arasında, fiyatlardaki devasa artış, üretim maliyeti üzerindeki muazzam fiyat artışı (şişe başına 6 dolar kadar az) ve insülin üreticilerinin, patenti alınmış bir ürünün pazarlama haklarını korumak için kullandıkları yasal boşluklar yer alıyor. normalde onlarca yıl önce sona ererdi.

Üreticilerin önemli klinik gelişmeleri temsil ettiğini iddia ettikleri yeni formülasyonlar veya cihazlar çıkarmaları yaygın bir tekniktir. Bu iyileştirmeler genellikle üreticilerin söylediğinden daha mütevazıdır veya tüm kullanıcılar için uygun olmayabilir.

Bununla birlikte, California Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde ilaç hukuku uzmanı olan Robin Feldman, değişikliklerin ilaç üreticilerinin pazarlama haklarını genişletmelerine izin verdiğini gözlemliyor.

Örneğin Sanofi, Lantus’un uzun etkili insülin ilacı için 74 patent başvurusunda bulundu, Feldman’ın yakında çıkacak bir dergi makalesinde bildirdiğine göre; çoğu, ilacın 2000 yılında piyasaya çıkmasından sonra dosyalanmış, ancak Sanofi’nin pazarlama haklarını 2031 yılına kadar uzatmasına izin vermiştir.

Lilly’nin girişimine geri dönecek olursak, şirketin insülin fiyat indirimlerini duyurma teşvikleri arasında gelecek yıl yürürlüğe girecek olan ve ilaç üreticilerini fiyatları enflasyondan daha hızlı yükselttikleri için cezalandıran Medicaid kuralları var. Yeni kurallar, Veda’nın tahminlerine göre Lilly’ye 430 milyon dolara varan suçlamalarla sonuçlanabilir.

Veda, Medicaid fiyatlandırmasının özellikleri sayesinde, Lilly’nin indirimlerinin yeni Medicaid gelirlerinde 85 milyon dolardan fazla toplamasına neden olabileceğini düşünüyor ve şu sonuca varıyor: Bu iki faktörü bir araya getirin ve Lilly’nin fiyat indirimleri yaklaşık 517 milyon $ kazanç sağlayacaktır.

Feldman, “Şirketler kendi çıkarları doğrultusunda hareket eder” diyor. “Bu fiyat indirimi bir istisna değil. Şirket, iyilik yaparak başarılı olmayı başarıyor.”