ABD hükümeti son günlerde Kuzey Amerika hava sahası dışında çok sayıda tanımlanamayan uçan cisim düşürdü. Bu bir tatbikat değil.
Alaska, Michigan ve Kanada’nın Yukon Bölgesi’nde düşürülen şeyler ders kitabı UFO’larıdır. Onlar nesneler, uçuyorlar ve kesinlikle tanımlanamıyorlar – şimdiye kadar hiç kimse onların ne olduklarını kesin olarak ayırt edemedi veya varlıklarına ilişkin herhangi bir açıklamayı göz ardı edemedi.
Bu, onların bu dünyadan olmama ihtimalini de içerir.
NORAD ve ABD Kuzey Komutanlığı başkanı General Glen VanHerck, özellikle nesnelerin dünya dışı kökenli olma olasılığı sorulduğunda, “Hiçbir şeyi göz ardı etmedim,” dedi. “Bu noktada, Kuzey Amerika’ya yaklaşan bilinmeyen her tehdidi veya potansiyel tehdidi belirleme girişimiyle değerlendirmeye devam ediyoruz.”
VanHerck açık fikirli olabilir, ancak uzayın sınırlarına en aşina olanlar, bu nesnelerin oradan gelmediğinden daha eminler.
Evet, evren zengin bir gizemler örgüsüdür. Ama aynı zamanda, herhangi bir nesnenin yıldızlararası uzayda seyahat etmesini ve tespit edilmeden alt atmosferimize girmesini son derece zorlaştıran bazı temel fizik yasalarına da uyar.
“Tanımlanamayan”, “uzaylılar” anlamına gelmez – basitçe, henüz kimsenin ne olduğunu bilmediği anlamına gelir. Bu kritere uyan olağandışı gözlemlerin sayısı son yıllarda artarak hem ABD Savunma Bakanlığı hem de NASA’nın UFO çalışmalarını benimsediği ve meşrulaştırdığı bir noktaya geldi. Hatta nesnelere yeni, kulağa daha bilimsel gelen bir isim bile verdiler: tanımlanamayan anormal fenomenler veya UAP’ler.
2021’de kamuoyuna açıklanan bir rapora göre ABD askeri personeli, açıklamaya meydan okuyan düzinelerce hava nesnesi görüldüğünü bildirdi. Geçen yıl NASA, UAP’lerin daha fazla keşfedilmesi için engin kaynaklarından hangisinin konuşlandırılması gerektiğini belirlemek için bir çalışma başlattı.
Amaç, meşru tehditlerin soruşturulabilmesi için bir UAP görüldüğünü bildirme damgasını kaldırmaktır. Pentagon, yabancı bir düşman tarafından konuşlandırılan yeni bir hava silahı olasılığı konusunda en az uzaylılar kadar endişeli.
Bilim adamlarına gelince, evrenin başka bir yerinde yaşam olabileceği ihtimalini kabul edenler bile esrarengiz nesnelerin dünya dışı varlıklar olduğuna dair oldukça şüpheci. Uzaylı yaşamı kanıtlama çıtası yüksek ve bu uçan şeyler – her ne iseler – bunu kaldırmıyor.
“Uzaylıların geldiğini iddia ediyorsanız, bu çok büyük bir kıllı anlaşma. Hiç böyle bir şey görmedik. Planetary Society’nin baş bilim adamı Bruce Betts, asla beyninizin gittiği ilk yer olmamalı, dedi. “Muhtemelen cevap bu değil.”
İşte uzaylıların bu tanımlanamayan nesnelerin kaynağı olma ihtimalinin düşük olmasının nedenlerinden birkaçı.
Mesafe
Dünya dışı zeka arayışında uzmanlaşmış astronomlar bile, bu UAP’lerin uzaylılar tarafından gönderilmiş olma olasılığını reddetti.
UCLA’nın SETI (Dünya Dışı İstihbarat Arayışı) Grubuna liderlik eden gezegen astronomu Jean-Luc Margot, “Yıldızlararası seyahatin pratik olmayan yönleri çok büyük” dedi.
Kapsamlı çabalara rağmen, bilim adamlarının bu güneş sisteminde tanımlayabildikleri tek yaşam tam burada, gezegenimizde. Güneşimizden sonra en yakın yıldız, 4,3 ışıkyılı – 25,3 trilyon mil – uzaklıktaki Proxima Centauri’dir.
Örnek olarak Proxima Centauri’yi kullanalım. Çevresindeki ötegezegenlerden gönderilen herhangi bir nesne, bize ulaşmak için bu şaşırtıcı mesafeyi geçmek zorunda kalacak.
Şu anda evrendeki en hızlı insan yapımı nesne olan NASA’nın Parker Güneş Sondası’nın en yüksek hızının hemen altında olan 365.000 mil hızla giden bir nesnenin Proxima Centauri’den bize ulaşması 7.912 yıl sürer. Bir şekilde ışık hızında seyahat edebilseydi – ki bu o kadar çok enerji gerektirirdi ki, başıboş bir uzay taşından gelen en ufak bir ses aracın patlamasına neden olurdu – buraya gelmesi yine de dört yıldan fazla sürerdi.
Daha da önemlisi, uzay aracı ile ana gezegenindeki bir üs arasında gönderilen herhangi bir sinyalin seyahat etmesi bu dört artı yılı alacaktır. Bu iletişim gecikmesi, insansız – uzaysız? – robot zanaat, dedi Betts.
Mürettebatlı bir görev daha da zor olurdu.
“Boyutunuz, kütleniz ve yaşam desteğiniz olduğunda, uzay aracı gerçek bir hızla büyür. Bu, onları hızlı hale getirmeyi daha da zorlaştırıyor, ”dedi Betts.
Bu sadece en yakın yıldızımız. Sadece bizim galaksimizde 100 milyar yıldız var. Gerisi daha da uzakta.
Gözlem
Varsayımsal uzay aracımızın bir şekilde Samanyolu’nun önemli bir bölümünü geçmeyi ve güneş sistemimize ulaşmayı başardığını varsayalım. Araç Dünya’ya ne kadar yaklaşırsa, etrafımızdaki kozmosu gözlemleyen çok sayıda araç tarafından tespit edilmekten kurtulması o kadar zor olacaktır.
Yalnızca NASA’nın Jet Tahrik Laboratuvarı’ndaki Güneş Sistemleri Dinamiği Grubu, şu anda Dünya’nın yakın çevresindeki yaklaşık 1,2 milyon küçük nesnenin yörüngelerini izliyor. Yerdeki teleskoplar, bir spor çantası büyüklüğündeki nesneleri on binlerce mil öteden, genellikle Dünya’ya herhangi bir yaklaşımdan yıllar önce tespit edebilir.
Bu nesnelerden daha küçük olanlarından biri Pazartesi günü Dünya atmosferine çarptığında – Sar2667 adlı 1 metre genişliğinde bir asteroit – Avrupa Uzay Ajansı ve NASA’nın Yakın Dünya Nesneleri Araştırmaları Merkezi, bunun ne kadar büyük olduğunu ve nerede olacağını çok önceden biliyordu. atmosfere girin (kuzey Fransa üzerinden) ve oraya ne zaman varacağını (Orta Avrupa Saati ile sabah 4 civarında).
Düşen bu nesneler uzaydan geldiyse, tüm gözlem sistemlerini geçmeyi nasıl başardılar?
Ayrıca, UAP tespitindeki ani artışın daha makul bir açıklaması var. Geçen hafta ABD hava sahasında bir Çin gözetleme balonunun keşfedilmesinin ardından Pentagon, gökyüzündeki cisimler üzerindeki incelemesini artırdı. Geçmişte göz ardı edilebilecek şeyler şimdi daha yakından inceleniyor. Bu, ABD’nin radar sistemlerini ayarladıktan sonra tespit edilen daha yavaş hareket eden nesneleri içerir.
VanHerck, “Artık radar izlerinin daha iyi bir kategorizasyonunu elde edebildik,” dedi. “Bence bu yüzden bunları görüyorsun, ayrıca bu bilgiyi aramak için artan bir uyarı var.”
pratik problemler
Sonra bir sürü başka soru var.
Sar2667, atmosferle karşılaştığında uzay boşluğunda hızla ilerliyordu ve ortaya çıkan sürtünme, İngiliz Kanalı üzerinde yanmasına neden oldu. Bu UAP’ler uzaydan geldiyse, benzer bir yıkım olmadan atmosferimize ateşli girişten nasıl kurtulurlardı?
Ne tür bir uzaylı teknolojisi, uzayda bir yolculuktan sağ çıkıp güvenli bir şekilde atmosfere girerek Huron Gölü veya Alaska’daki Deadhorse üzerinde bir füze tarafından düşürülebilir?
Dışarıda akıllı bir medeniyet varsa, bu kolayca yok edilebilir şeyler neden varlıklarını işaret etme biçimleri olsunlar?
Tıp öğrencilerine nal seslerini duyduklarında zebraları değil atları hayal etmeleri söylenir – bu, hevesli doktorları egzotik bir teşhis olasılığıyla bir hastanın semptomlarına ilişkin genel açıklamaları gözden kaçıracak kadar rahatsız etmemeleri konusunda uyaran bir metafordur.
UAP’lerin incelenmesi benzer ilkeleri takip eder.
Betts, dünya dışı yaşam arayışıyla ilgili olarak Carl Sagan’ın popüler hale getirdiği ifadeye başvurdu: Olağanüstü iddialar, olağanüstü kanıtlar gerektirir. Kuzey Amerika’nın yukarısındaki UAP’lerden şimdiye kadar gördüklerimizin yanına yaklaşmıyor, dedi.
“Başka bir yerden geldiğine inanmak için hiçbir sebep yok. Sindirilmesi çok daha kolay olan bir dizi açıklama var” dedi. “Gezegenimize uzaylıların geldiğine dair sağlam bir kanıtımız yok.”