Süper kayma depremleri süper güçlüdür ve daha önce düşünülenden çok daha az nadirdir.

18 Nisan 1906’da San Francisco fonograf satıcısı Peter Bacigalupi’nin günü eşi benzeri olmayan bir şekilde başladı.

Yatağını “aynı anda dört yöne de aşağı yukarı” sallıyormuş gibi görünen tarihi deprem hakkında, “Bir bronko gibi hareket eden müthiş bir titremeyle derin bir uykudan uyandım,” diye yazdı.

Kasabanın diğer ucundaki misyoner Donaldina Cameron, sabah 5:12’de “katı toprağın öfkeli bir okyanus gibi hareket ettiği, bacaların çatımıza çarptığı, yerlerin alçı ve süs eşyalarıyla dolu olduğu” gerçeküstü bir sahneyle sarsılarak uyandı.

Bacigalupi ve Cameron, Kaliforniya’nın en ölümcül doğal afetiyle ilgili hikayelerini anlatmak için hayatta kaldılar. San Francisco Körfez Bölgesi’ndeki tahmini 3.000 kişi bunu yapmadı.

O sırada kesin ölçümler mevcut olmasa da, tahmini büyüklüğü 7,8 olan felaketin, süper kayma olarak bilinen belirli bir deprem türü olduğuna inanılıyor.

Bir süper kayma depreminde, fay – 1906 örneğinde, San Andreas – sismik kayma dalgalarının kayayı geçebileceğinden daha hızlı kırılır. Sonuç, hızla giden bir savaş uçağına karşı biriken ses dalgalarının sonik bir patlamayla patlaması gibi, kayayı yarıp geçen bir enerji birikimidir.

Supershear depremlerinin nispeten nadir olduğu düşünülüyordu, bu tür bir düzineden daha az olay doğrulandı ve 1906’dan beri altı kişi daha tartışıldı.

Ancak UCLA’nın yeni araştırması, bu tür şiddetli depremlerin, özellikle San Andreas gibi olgun doğrultu atımlı faylar boyunca, daha önce inanıldığından daha yaygın olduğunu ortaya koyuyor.

UCLA jeofizikçisi Lingsen Meng liderliğindeki bir araştırma ekibi, gelişmiş görüntüleme teknolojisini kullanarak, 1 Ocak 2000 ile 1 Şubat 2020 arasında doğrultu atımlı faylar boyunca 6,7 ​​veya daha büyük 86 depremin tamamını inceledi. Ekip, her olayı analiz ettikten sonra şu sonuca vardı: bunların %14’ünün aslında süper-kesme depremleri olduğunu – daha önce süper-kaymaların tüm depremlerin %6’sından daha azını oluşturduğuna inanıldığı düşünülürse, önemli bir sıçrama.

Bulgular geçen ay Nature Geoscience dergisinde yayınlandı.

Stanford Üniversitesi’nde süper-kesme depremleri uzmanı olan sismolog Eric Dunham, “Bu görüntüleme yöntemlerini, çoğu bu gelişmiş görüntüleme yöntemleriyle incelenmemiş olan birçok büyük depremi incelemek için gerçekten kapsamlı bir şekilde uyguluyorlar” dedi. Araştırma.

Dunham, kıtalardaki ve okyanus kabuğundaki fay kırılmalarını etkili bir şekilde analiz edebilecek araçların yokluğunda, hangi olayların süper kayma olarak sayıldığını “sadece tahmin ediyorduk” dedi. “Bu makale, düşündüğümüz kadar nadir olmayabileceklerini gösteriyor.”

Önceden, sismologlar bu tür depremlerin kıtalarda deniz altındaki faylardan daha sık meydana geldiğinden şüpheleniyorlardı, çünkü teyit edilen süper kaymaların çoğu karada kaydedilmişti.

Ancak ekip, sismik dalgalar arasındaki gecikmeleri analiz ederek ne kadar hızlı hareket ettiklerini belirleyen geri projeksiyon adı verilen bir teknik kullanarak, süper kayma depremlerinin okyanusta kuru zeminde olduğu kadar yaygın olduğunu fark etti – tarihsel olarak izlenmesi çok daha zordu.

Analizleri, veri kümelerinde belgelenen önceden onaylanmış beş süper kayma depremine ek olarak, yedi tane daha süper kayma kriterlerini karşıladığını buldu.

Meng, tümü karadaki monitörlerin çoğunun erişemeyeceği su altı fay hatları boyunca meydana gelen yeni tanımlanan süper-kesme depremleri hakkında, “Bu kadar çok sayıda bulduğumuza biraz şaşırdım,” dedi.

Süper kayma depremlerinin, uzun yıllar süren faaliyetlerin bir depremin enerjisini yavaşlatabilecek birçok bükülme ve tümseği ortadan kaldırdığı San Andreas gibi uzun, olgun faylar boyunca meydana gelmesi daha olasıdır.

Meng, aynı şekilde uzun düz bir pistte hız kazanmanın dolambaçlı bir yoldan daha kolay olması gibi, bir kırılma uzun, düz bir fay boyunca hırıltılı bir faydan daha hızlı hızlanacaktır.

Süper kesmeli bir depremin gücü, bu kırılmanın hızından gelir. Ses dalgaları, ses hızından daha hızlı hareket eden bir jetin önünde biriktiğinde, sonunda yerdeki bir kişinin patlama veya sonik patlama olarak duyduğu tek bir dalga halinde birleşirler.

Ve tıpkı bir sonik patlamanın tipik bir motorun kükremesinden daha yüksek olması gibi, bir süper kesme depremi daha sert sallar.

“Arıza tarafından salınan aynı miktarda enerji daha kısa sürede salınıyor. Böylece bu size her zaman daha güçlü bir sarsıntı verir,” dedi Meng.

Pasadena’daki ABD Jeoloji Araştırması’nda sismolog olan Elizabeth Cochran, mevcut bina yönetmeliklerinin zaten bir süper-kesme kuvvetli deprem olasılığını barındıracak şekilde tasarlandığını söyledi. Ancak bir süper kaymanın şiddetinin, büyük bir depremde çok fazla yıkıma neden olan yangın ve toprak kayması gibi ikincil krizlere neden olma olasılığı daha yüksek olabilir.

“Bu bir endişe,” dedi. “Süper kesme kırılmanız varsa, o zaman daha güçlü sarsıntı yoğunlukları bekleyebilirsiniz, bu da daha büyük hasar olasılıklarına dönüşebilir.”

1906 depreminde yıkılan 28.000 binanın sadece yaklaşık %2’si sarsıntılardan yıkıldı. Büyük çoğunluğu, sarsıntıların gaz ve su borularını patlatmasının ardından şiddetli yangınlarla yok edildi. Bir depremin gücü önemlidir ve sarsıntı durduktan sonra ne olacağı da önemlidir.