Sütun: Çapraz bulmacalar ve kelime oyunları hafızayı keskinleştirebilir mi?

Milyonlarca insan için günlük bir ritüel. Uyanırsınız, bir fincan kahve koyarsınız ve sonunda bir veya daha fazla çapraz bulmaca, kelime oyunu ve diğer zeka oyunlarına gidersiniz.

Birikmiş bilgi ve problem çözme yeteneğinin testi, egonuzu artırabilir veya söndürebilir. Ama her iki şekilde de örümcek ağlarını temizliyorsunuz, değil mi? Bu, “kullan ya da kaybet” teorisinin iş başında olması ve ben yaşlandıkça, bu zihinsel egzersizlerin zihnimi keskin tutmama ve hatta karım genellikle beni yense bile hafıza kaybımı önlemeye yardımcı olabileceğine inanmak istiyorum. tüm bu oyunlar.

Ama bunun arkasında herhangi bir bilim var mı, yoksa hüsnükuruntu mu?

Bu bilmeceyi çözmeye çalışıyorum çünkü iki ay önce Golden State köşesini başlattığımdan beri, benim gibi zihin jimnastiğinin değerine en azından biraz inanan birçok okuyucudan duydum.

West LA’dan 73 yaşındaki Jairo Angulo, “Beynimi çalışır durumda tutmak için her gün Wordle oynuyorum, Jumble’ı tamamlıyorum, Sudoku, KenKen ve bulmaca çözüyorum” diye yazdı.

77 yaşındaki Jose Galvan, bir çapraz bulmaca, Wordle ve “bir veya daha fazla Sudoku ızgarasının” günlük rutininin onu “zihinsel olarak çevik” tuttuğunu düşündüğünü söyledi.

Angulo’nun, Galvan’ın ya da her gün mutfak masasında elinde kalem ya da dijital cihazla çalışan başka birinin moralini bozmak gibi bir niyetim yok ama Sudoku’yu çivilemek ya da Spelling Bee’de deha düzeyine ulaşmak senin kadar faydalı olmayabilir. düşünmek.

Washington Üniversitesi’nde nörodejeneratif hastalıklar konusunda uzmanlaşmış bir profesör olan Dr. Beau Ances, “Yapboz yapmak, kendi başına yalnızca bulmacaları yapma şeklinizi geliştirecektir” dedi. “Uzun vadeli bilişi geliştirdiğinden emin değilim.”

Ances, bulmacaları seven hastaları olduğunu ve onları kesinlikle bulmacayı çözmeye teşvik ettiğini söyledi; dört gözle beklediğiniz günlük bir ritüele sahip olmak birçok yönden faydalıdır. Örneğin Galvan, bir bilmeceyi çözmesinin özgüvenine iyi geldiğini söyledi.

Ances’in bir başka faydası da, bazı bulmacalar hafta ilerledikçe zorlaştığı için, bir doktorun eskiden hafta sonuna kadar gelebildiğini ama şimdi Çarşamba ya da Perşembe günü yolunu kaybettiğini bilmesinin yararlı olduğunu söyledi.

Ancak yaşlılığı önlemek için buna güvenmeyin.

Bir klinik psikolog ve Alzheimer’s Los Angeles’ın başkan yardımcısı olan Debra Cherry, kelime oyunlarının ve diğer beyin geliştirme ürünlerinin değerine dair yaygın inancı destekleyecek güçlü bir kanıt olmadığını söyledi. Aslında, ajansının web sitesi bir uyarı sunuyor:

“İnternette beyninizi sağlıklı tutma konusunda pek çok bilgi var, ancak şu anda Alzheimer’ı veya başka bir bunamayı kesin olarak önlemenin kanıtlanmış bir yolu olmadığını anlamak önemlidir. Bunu yapmaya söz verenlerden sakının.”

Cherry, ilerleme umudu olmadığından değil, dedi ve sağlıklı yaşamın bir bileşeni olarak entelektüel uyarımı şiddetle tavsiye ediyor. Ancak keskinliği artırabilecek faaliyetler söz konusu olduğunda, “en güçlü kanıt aerobik egzersiz içindir” dedi.

Aslında, zihinsel keskinliğin anahtarları hakkında görüştüğüm yarım düzine uzman egzersiz, kalp-sağlıklı beslenme, sosyal katılım, iyi uyku alışkanlıkları ve genel fiziksel sağlıktan alıntı yaptı.

90 yaş ve üstü Laguna Woods sakinleri üzerinde uzun vadeli bir çalışma başlatan UC Irvine sinirbilimci Dr. Claudia Kawas, “Herkes ‘Ah, bulmaca çözersem veya ah, yaban mersini yersem’ demek istiyor” dedi. Ancak “sağlıklı bir yaşam tarzı, fiziksel ve bilişsel faaliyetleri içerir, nokta.”

UC Santa Barbara sinirbilimcisi ve “Fiziksel Zeka” kitabının yazarı Dr. Scott Grafton, insanların oturup kelime oyunları oynamak için evrimleşmediğini söylüyor. 75.000 yıl geriye giderek, hayatta kalabilmek için zorlu fiziksel ve sosyal zorlukları çözmek zorunda olduklarını söyledi. Grafton, nereden geldiğimiz için, ormanda arazide hızlı bir yürüyüşün bizim için bir parkta gezintiye çıkmaktan daha iyi olduğunu ve “eskideki bilişsel meydan okumanın beyin sağlığını derinden yönlendirdiğini” söyledi.

USC’nin Keck Tıp Okulu profesörü ve Lancet Demansın Önlenmesi Komisyonunda görev yapan Dr. Lon Schneider bir keresinde bana, ara sıra anahtarlarımı nerede bıraktığımı unutursam, onları buzdolabında bulmadığım sürece endişelenmeme gerek olmadığını söylemişti. Ona bilişsel bakım hakkında soru sorduğumda, bana demans için 12 risk faktörü belirleyen bir Lancet raporu gönderdi.

12’si aşırı alkol tüketimi, kafa travması, hava kirliliğine maruz kalma, eğitim eksikliği, hipertansiyon, işitme bozukluğu, sigara içme, obezite, depresyon, fiziksel hareketsizlik, diyabet ve seyrek sosyal temastır.

Bu nedenle, mümkün olduğunca bunlardan kaçınmak, Sudoku’da ustalaşmak yerine daha yararlı olabilir.

Ama hepimizin bildiği gibi, tıp biliminin bizim için neyin iyi neyin kötü olduğu konusunda fikir değiştirme konusunda uzun bir tarihi vardır ve vücutta beyinden daha gizemli bir organ yoktur.

Ve uzmanlar bunu tam olarak anlamasa da, konuştuğum kişiler yeni şeyler öğrenmenin – müzik ve dil gibi – yardımcı olabileceğini söylediler.

Bu nedenle, bir başarı öyküsü paylaşan bir Dana Point sakini olan Michael Suttle’dan gelen bir e-posta özellikle ilgimi çekti.

2010 yılında, 50’li yaşlarının sonundayken, bir yazılım satıcısı, okyanus yüzücüsü ve trompetçi olan Suttle, kendisini telefon numaralarını ve randevuları unuturken buldu. O kadar kötüye gitti ki toplantıları kaçırmamak için günlük programını yazmaya başladı.

Yaklaşık dört yıl sonra, “Kısa süreli hafızada dikkate değer bir gelişme fark ettim ve bunun nedenini merak ettim” dedi.

Gelişme, Suttle’ın kendini yeniden müziğe adadığı, çok çalıştığı ve yeni kurulan Dana Point Senfoni Orkestrası’nda bir koltuk kazandığı sırada gerçekleşti. Ayrıca Symphony Irvine’e katıldı ve bir konser sanatçısı olmak, Beethoven’ın Beşinci ve Dokuzuncu senfonileri ve Mahler’in Üçüncü, Dördüncü ve Beşinci senfonileri dahil olmak üzere zor yeni müzikler öğrenmesini gerektirdi.

Artık günlük programını yazması gerekmediğini fark eden Suttle, “Ayrıca, bunları sahnede kalabalık bir evin önünde gerçekleştirme sanatı çok fazla konsantrasyon gerektiriyor,” dedi.

Bencilce Suttle için işleri tersine çeviren şeyin müzik olduğunu düşünmek isterim çünkü gitarıma zaman ayırıyorum ve İspanyolca öğreniyorum. Ancak uzun süreli büyük çalışmalar olmadan, bunların herhangi biri hakkında güçlü sonuçlara ulaşmak zordur. Suttle için belirli bir hedefe ve yeni sosyal ağlara sahip olmak ona müzik çalmak kadar yardımcı olmuş olabilir.

“Başarılı Yaşlanma” adlı kitabında kelime oyunlarının faydalarını hafife alan bir müzisyen ve sinirbilimci olan Daniel Levitin, müziği savunmanın biraz daha kolay olduğunu söyledi. Ona Suttle’dan bahsettiğimde, “Müzikte Bu Sizin Beyniniz”i de yazan Levitin, muhtemelen daha önce hiç çalmadığı müziğin kodunu çözmenin anahtar olduğunu ve beyninden gelen karmaşık sinyalleri işlemek için parmaklarını zorladığını söyledi.

Levitin, “Birlikte fiziksel ve zihinsel görevlerin yararlı olma olasılığı var,” dedi. “Bir şeyi hareket ettirmeden müzikal bir ses çıkaramazsınız” ve bu, beyni “yeni bağlantı katmanları” yaratan şekillerde zorlar. Levitin, “Alzheimer’ı engellemeyeceksin” dedi, ancak “onun gözle görülür etkilerini önleyebilirsin.”

Müziğin faydalarına dair bir argüman daha, 60 ila 80 yaşları arasındaki yetişkinleri test eden küçük bir kısa süreli hafıza çalışmasından geliyor. UC San Francisco Neuroscape’in Nörobilim Bölümü yöneticisi Theodore Zanto, bana 20 katılımcının 20 kişi için bir kelime arama oyunu oynadığını söyledi. Her gün bir tablette dakikalar ve 20 kişi daha, bir müzik ritmini hatırlamalarını ve tekrar etmelerini gerektiren bir oyun oynadı.

Katılımcılar, kısa süreli hafıza becerilerini vergilendirerek, öncesinde ve sonrasında bir dijital yüz tanıma testi yaptılar. Sekiz haftalık oyunların ardından kelime arama grubu herhangi bir gelişme göstermedi, ancak müzik grubu %4’lük bir gelişme gösterdi.

Zanto, “Bu büyük bir değişiklik değil,” dedi, ancak müzik yoluyla “belki biraz avantaj elde edebileceğinizi” gösteriyor.

Veya zihne veya kaslara meydan okuyan diğer görevler aracılığıyla.

Kawas, “Çocukları her zaman bir şeyler öğrenmeye zorluyoruz, ancak diğer tarafta kendimizi zorlamıyoruz” dedi. “Bunun belirli bir faaliyetle ilgili olduğunu düşünmüyorum, ancak beyin ne kadar zorlanırsa, muhtemelen o kadar iyidir.”

Bu nedenle, favori bir bulmacanız varsa, oynamaya devam edin. Ancak oldukça iyi olduğunuzda, bir sonraki mücadeleye geçin ve bir enstrüman veya yeni bir dil öğrenmek için asla geç değildir.

steve.lopez@Haberler