Kültür Gottfried Benn
Burada yaşlandıkça gülmeyi öğrenebilirsiniz
Şu an: 12:19| Okuma süresi: 2 dakika
“Yemek yiyen karakter” yok: Gottfried Benn
Kaynak: pa/akg-images
40 yaşında her şey bitti mi? Libido azaldıkça çalışma kapasitesi, zeka ve yaratıcılık da azalıyor mu? Dünyaca ünlü bir Japon bunu iddia ediyor, bir Amerikalı ise öfkeyle karşı çıkıyor. Alman okuyucular 69 yıldır bunu daha iyi biliyorlar.
ABu hafta X’te (eski adıyla Twitter) bir edebiyat tartışması yaşandı ve tartışmaya günümüzün en ünlü yazarlarından ikisi katıldı: Haruki Murakami ve Don Winslow. Önce Japonlar, insanların 40’lı yaşlardan sonra enerjilerinin tükendiğini ve bundan edebiyatın da zarar gördüğünü kategorik olarak duyurdu. Bu ona Amerikalı’nın öfkeli bir yorum yapmasına neden oldu ve kendisi de bu işi ancak 50’li yaşlarının ortasında başardığını hatırlattı. Murakami’nin kararını “olumsuz yenilgici saçmalık” olarak nitelendirdi.
Bir Alman okuyucu, bu konudaki en ünlü yazıya bir kez daha göz atmadan bu tür tartışmaları takip edemez: Gottfried Benn’in ölümünden iki yıl önce, 1954’te verdiği “Sanatçılar İçin Bir Sorun Olarak Yaşlanma” başlıklı konferans. Bunun nedeni, Benn’in ve eserinin klasik bir statüye ulaşması ve şairin artık tanıtımlara konu olmasıydı: “30 yıl önce yaptığı virgülün veya Birinci Yıldönümü’nden sonra bir Pazar günü öğleden sonra yazdığı ünlü ünlünün yer aldığı eserler. Temel üslup sorunları çözüldüğü için Dünya Savaşı uzadı”.
ayrıca oku
Benn’in sanatçıların yaşlanma sorunlarına ilişkin incelemesi Murakami ve Winslow’un biraz üzerinde kalan alanlara doğru ilerliyor. Örneklerini ve anekdotlarını “Batı”nın “dahileri” arasında arıyor; hâlâ oldukça tarafsız bir şekilde kullandığı iki terim: Schiller, Nietzsche, Shakespeare, hepsi de 46 yaşından sonra hiçbir şey yazmamış, Michelangelo ve Tintoretto ve tabii ki. Goethe. Benn haftalık olarak “Özdeyişler ve Düşünceler” kitabını okumayı tavsiye ediyor. Ancak Goethe’nin yaşlılara yönelik talimatlarının yalnızca sınırlı kullanım alanı olduğunu düşünüyor – çünkü herkes bir Olimpiyatçının yeteneklerine sahip değil.
Benn, o dönemde psikanalizin yaydığı, yaratıcı gücün azalmasının libidonun azalmasıyla ilgili olduğu fikrini reddediyor; hiçbir kadına dokunmamış olan Adolph Menzel’i anımsatıyor. Sanatın sanatçıyı yıpratan “tüketimci bir karaktere” sahip olduğu düşüncesini reddediyor. Ve her zaman geç dönem yapıtlarının (Rilke’nin son dönemi, Gide’nin vb.) özelliklerini analiz etmek için edebiyat araştırmalarındaki modayla alay ediyor.
ayrıca oku
“Herkes kendi adına yazar”
Kendi örneğini kullanarak, eski sanatçının her şeyi ancak yanlış yapabileceğini fark eder. Eğer içindeki volkanik unsuru tamamen bastıramamışsa seyirci sonunda sakinleşip klasikleşmesini talep ediyor. Ara sıra yumuşak ve sakin bir dille yazıyorsa şöyle denir: “Tamamen bunak, tam bir geri kalmış, sonunda susacak kadar edep sahibi olamaz mı?” Bu gibi cümleler karşısında insan seviniyor. Benn sessiz kalmadı. Konuşması mevcut edebi mikro kavgadan çok daha komik.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.
Burada yaşlandıkça gülmeyi öğrenebilirsiniz
Şu an: 12:19| Okuma süresi: 2 dakika
“Yemek yiyen karakter” yok: Gottfried Benn
Kaynak: pa/akg-images
40 yaşında her şey bitti mi? Libido azaldıkça çalışma kapasitesi, zeka ve yaratıcılık da azalıyor mu? Dünyaca ünlü bir Japon bunu iddia ediyor, bir Amerikalı ise öfkeyle karşı çıkıyor. Alman okuyucular 69 yıldır bunu daha iyi biliyorlar.
ABu hafta X’te (eski adıyla Twitter) bir edebiyat tartışması yaşandı ve tartışmaya günümüzün en ünlü yazarlarından ikisi katıldı: Haruki Murakami ve Don Winslow. Önce Japonlar, insanların 40’lı yaşlardan sonra enerjilerinin tükendiğini ve bundan edebiyatın da zarar gördüğünü kategorik olarak duyurdu. Bu ona Amerikalı’nın öfkeli bir yorum yapmasına neden oldu ve kendisi de bu işi ancak 50’li yaşlarının ortasında başardığını hatırlattı. Murakami’nin kararını “olumsuz yenilgici saçmalık” olarak nitelendirdi.
Bir Alman okuyucu, bu konudaki en ünlü yazıya bir kez daha göz atmadan bu tür tartışmaları takip edemez: Gottfried Benn’in ölümünden iki yıl önce, 1954’te verdiği “Sanatçılar İçin Bir Sorun Olarak Yaşlanma” başlıklı konferans. Bunun nedeni, Benn’in ve eserinin klasik bir statüye ulaşması ve şairin artık tanıtımlara konu olmasıydı: “30 yıl önce yaptığı virgülün veya Birinci Yıldönümü’nden sonra bir Pazar günü öğleden sonra yazdığı ünlü ünlünün yer aldığı eserler. Temel üslup sorunları çözüldüğü için Dünya Savaşı uzadı”.
ayrıca oku
Benn’in sanatçıların yaşlanma sorunlarına ilişkin incelemesi Murakami ve Winslow’un biraz üzerinde kalan alanlara doğru ilerliyor. Örneklerini ve anekdotlarını “Batı”nın “dahileri” arasında arıyor; hâlâ oldukça tarafsız bir şekilde kullandığı iki terim: Schiller, Nietzsche, Shakespeare, hepsi de 46 yaşından sonra hiçbir şey yazmamış, Michelangelo ve Tintoretto ve tabii ki. Goethe. Benn haftalık olarak “Özdeyişler ve Düşünceler” kitabını okumayı tavsiye ediyor. Ancak Goethe’nin yaşlılara yönelik talimatlarının yalnızca sınırlı kullanım alanı olduğunu düşünüyor – çünkü herkes bir Olimpiyatçının yeteneklerine sahip değil.
Benn, o dönemde psikanalizin yaydığı, yaratıcı gücün azalmasının libidonun azalmasıyla ilgili olduğu fikrini reddediyor; hiçbir kadına dokunmamış olan Adolph Menzel’i anımsatıyor. Sanatın sanatçıyı yıpratan “tüketimci bir karaktere” sahip olduğu düşüncesini reddediyor. Ve her zaman geç dönem yapıtlarının (Rilke’nin son dönemi, Gide’nin vb.) özelliklerini analiz etmek için edebiyat araştırmalarındaki modayla alay ediyor.
ayrıca oku
“Herkes kendi adına yazar”
Kendi örneğini kullanarak, eski sanatçının her şeyi ancak yanlış yapabileceğini fark eder. Eğer içindeki volkanik unsuru tamamen bastıramamışsa seyirci sonunda sakinleşip klasikleşmesini talep ediyor. Ara sıra yumuşak ve sakin bir dille yazıyorsa şöyle denir: “Tamamen bunak, tam bir geri kalmış, sonunda susacak kadar edep sahibi olamaz mı?” Bu gibi cümleler karşısında insan seviniyor. Benn sessiz kalmadı. Konuşması mevcut edebi mikro kavgadan çok daha komik.
Burada üçüncü taraflardan içerik bulacaksınız
Gömülü içeriğin görüntülenmesi için, üçüncü taraf sağlayıcılar olarak gömülü içeriğin sağlayıcıları bu izni gerektirdiğinden, kişisel verilerin iletilmesi ve işlenmesine ilişkin geri alınabilir onayınız gereklidir. [In diesem Zusammenhang können auch Nutzungsprofile (u.a. auf Basis von Cookie-IDs) gebildet und angereichert werden, auch außerhalb des EWR]. Anahtarı “açık” konuma getirerek bunu kabul etmiş olursunuz (herhangi bir zamanda iptal edilebilir). Bu aynı zamanda GDPR Madde 49 (1) (a) uyarınca belirli kişisel verilerin ABD dahil üçüncü ülkelere aktarılmasına ilişkin onayınızı da içerir. Bu konuda daha fazla bilgi bulabilirsiniz. Sayfanın altındaki anahtarı ve gizliliği kullanarak onayınızı istediğiniz zaman iptal edebilirsiniz.