Vermont Senatörü Bernie Sanders'ın Novo Nordisk'in CEO'suna yazdığı 24 Nisan tarihli mektup, Danimarkalı ilaç üreticisine, obezite ve ilgili hastalıklara sahip on milyonlarca Amerikalının sağlığını iyileştirmeye hazır iki ilaç olan Ozempic ve Wegovy'yi icat ettiği için yürekten teşekkür ederek başladı.
Ancak senatörün minnettar tonu hızla azaldı.
Sanders, “Bu ilaçlar ne kadar önemli olsa da, bunları karşılayamayan milyonlarca hastaya hiçbir faydası olmayacak” diye yazdı. “Dahası, bu ürünlerin fiyatları önemli ölçüde azaltılmazsa Medicare, Medicaid ve tüm sağlık sistemimizi iflasa sürükleme potansiyeli de var.”
Bu, ilaçların büyük hayranları ve onların yakın akrabaları olan Eli Lilly'nin Mounjaro ve Zepbound'u arasında düzenli olarak ortaya çıkan bir duygudur. Hepsi GLP-1 adı verilen doğal bir hormon gibi davranarak ve vücudu sindirimi yavaşlatacak ve kan şekerini düşürecek şekilde kandırarak çalışır.
İlaçlar hastaların vücut ağırlıklarının çift haneli yüzdelerini kaybetmelerine ve korumalarına yardımcı oluyor; Wegovy için yapılan klinik deneyde ortalama %12,4 ve Zepound için yapılan denemede en yüksek dozda ortalama %18. Sigorta şirketlerinin yalnızca zayıflamaya yönelik GLP-1 ilaçlarını karşılaması nadir görülen bir durumdur ve Medicare'in bunu yapması kanunen yasaktır. Ancak kilolar düştükçe tip 2 diyabet, hipertansiyon, kalp krizi ve felç gibi ciddi sorunların riskleri de artar ve bu durumları önlemek için ilaçlar karşılanabilir.
Pensilvanya Üniversitesi'nden kardiyolog ve sağlık hizmetleri araştırmacısı Dr. Lauren Eberly, “Obezite çok büyük bir halk sağlığı krizidir ve uzun süredir gerçekten fark yaratan hiçbir tedavi görmedik” dedi. “Bu ilaçlar hastalığınızın gidişatını değiştirebilir ve hayatınızı kurtarabilir.”
Bu da bu ilaçları son derece değerli kılıyor. Ne yazık ki onlar da son derece pahalıdır.
Gıda ve İlaç İdaresi'nin tip 2 diyabet tedavisi için onayladığı Ozempic'in etiket fiyatı yıllık 12.600 dolardan fazla. Obeziteli kişilerde kilo kaybı için ve kardiyovasküler hastalığı olan aşırı kilolu hastaların kalp krizi ve felç riskini azaltmanın bir yolu olarak onaylanmış daha yüksek dozlu bir versiyon olan Wegovy, yılda yaklaşık 17.600 dolara satılıyor.
Mounjaro ve Zepbound, GLP-1'in yanı sıra glikoza bağımlı insülinotropik peptid veya GIP adı verilen ilgili bir hormonu taklit eder. Liste fiyatları, diyabet tedavisi olarak onaylanan Mounjaro için yılda yaklaşık 13.900 dolara, kilo verme versiyonu olan Zepbound için ise yılda yaklaşık 13.800 dolara ulaşıyor.
Eberly bu fiyatların çok yüksek olduğunu söyledi.
“Halk sağlığı tıp camiası olarak ve genel olarak toplum olarak, satın alınabilirliğin arttırılmasını gerçekten savunmamız gerekiyor” dedi. “Sanırım bu konuda gerçek bir hesaplama yapmak için geciktik.”
Amerika Birleşik Devletleri'nde bu GLP-1 ilaçlarının faturası neredeyse nereden baksanız fahiş.
2022'de Medicare Kısım D harcamalarının en büyük payını oluşturan reçeteli ilaç, kan sulandırıcı Eliquis'ti. ABD Sağlık ve İnsani Hizmetler Bakanlığı, o yıl 3,5 milyondan fazla yararlanıcının 15,2 milyar dolarlık bir maliyetle bu hizmeti kullandığını söylüyor.
Bu toplam, Medicare ve Medicaid Hizmetleri Merkezleri'ne (CMS) göre, bir sonraki en pahalı ilaç olan tip 2 diyabet ilacı Trulicity'ye harcanan miktarın iki katından fazlaydı.
Ancak New England Journal of Medicine'de araştırmacıların tahminine göre, Wegovy obezite hastası 19,7 milyon Medicare yararlanıcısının tamamına sağlanacaksa 268 milyar dolarlık fiyat etiketiyle karşılaştırıldığında 15,2 milyar dolar pratikte bir yuvarlama hatası olur.
İlaç yalnızca klinik olarak obezite tanısı alan Medicare hastalarına reçete edilse bile maliyeti 135 milyar doları aşacaktır. CMS'ye göre bu, Medicare'in 2022'de tüm perakende reçeteli ilaçlara harcadığı 130 milyar dolardan fazla.
Yale Tıp Fakültesi'nde ilaç politikası üzerine çalışan halk sağlığı ekonomisti Melissa Barber, “Bu, CMS için gerçek bir bütçe durumudur” dedi. “Bunlarla uğraşmak zorunda kalacaklar.”
Bir CMS sözcüsü, ilaç ne kadar pahalı olursa olsun, Medicare'in gerçekten iflas etmesinin “son derece düşük bir ihtimal” olduğunu söyledi. Sözcü, Medicare Kısım B ve Kısım D programları için yapılan harcamaların her yıl sıfırlandığını ve artması durumunda yararlanıcıların ve hükümetin aradaki farkı karşılama yükünü paylaştığını söyledi.
Sanders başka bir bakış açısı sundu. Başkanlığını yaptığı Senato Sağlık, Eğitim, Çalışma ve Emeklilik Komitesi tarafından bu ay yayınlanan bir raporda, Amerikalıların 28 günlük Wegovy tedariki için 1.349 dolar ücret aldığı, Danimarka'da ise aynı miktardaki ilacın 186 dolara satıldığı belirtildi. Almanya'da 137 dolar ve Birleşik Krallık'ta 92 dolar.
Sanders şunları yazdı: “Bu ilaçların fiyatları Amerika Birleşik Devletleri'nde o kadar yüksek ki, ürünleri kullansın ya da kullanmasın herkes muhtemelen Novo Nordisk'in daha yüksek sigorta primleri ve vergiler yoluyla kârı maksimize etme stratejisinin yükünü üstlenmek zorunda kalacak.” şirkete yazdığı mektupta.
Medicare üzerindeki mali etki, devlet sağlık sigortası programının kilo verme ilaçlarını karşılamasını engelleyen 2003 tarihli bir federal yasayla hafifletildi. İlaçlar, tip 2 diyabet tedavisi gibi başka bir “tıbbi olarak kabul edilen endikasyon” için reçete edilirse formüllere eklenebiliyor. veya kalp riskini azaltır, ancak hastalar tek tıbbi sorunu obezite ise bunu alamazlar.
Temsilci Brad Wenstrup (R-Ohio), 2003'teki yasağı tersine çevirecek bir yasa tasarısı sundu. Gerçi Obeziteyi Tedavi Etme ve Azaltma Yasası Koridorun her iki tarafından da 97 ortak sponsoru var, bunun mali sonuçlarının mevzuatın ilerlemesi için gereken oyların toplanmasını zorlaştırdığını söyledi.
Gerçekten de, Kongre Bütçe Ofisi müdürü Phillip Swagel geçen ay, eğer amaç bütçe açığını artırmadan zayıflama ilaçları sağlamaksa, sırf “oyun sahasına girebilmek için” net maliyetinin 10 kat düşmesi gerektiğini söyledi. .”
Boston'daki Brigham ve Kadın Hastanesi Kilo Yönetimi ve Sağlıklı Yaşam Merkezi'nin eş yöneticisi Dr. Caroline Apovian, Wegovy ve Zepbound'un bütçeyi sarsma potansiyelinin özel sağlık sigortacılarını bunları karşılayamayacak kadar korkutmasından endişe duyuyor.
“Hiçbir sigorta şirketi bu hayat kurtaran ilaçları obezite hastası Amerikalıların yüzde 42'sine vermeye gücü yetmeyecek” dedi. “O halde bir şeyler yapmalıyız.”
Bir şeyin tam olarak ne olması gerektiği belli değil.
Bir olasılık, federal hükümetin Novo Nordisk ve Eli Lilly'den GLP-1 ilaçlarında indirim yapmalarını istemesidir. Enflasyonu Azaltma Yasası, Medicare'e her yıl 10 ilaç için daha düşük fiyatlar için pazarlık yapma yetkisi veriyor ve Kongre Bütçe Ofisi'ndeki araştırmacılar, en azından bazı GLP-1'lerin “önümüzdeki birkaç yıl içinde” listeye girmesini bekliyor.
Cornell'den sağlık ekonomisti John Cawley, özel sigortacıların kendi anlaşmalarını yapmakta özgür olduğunu ve Novo Nordisk ile Eli Lilly ilaçları arasındaki benzerliklerin sigortacılara oldukça fazla pazarlık gücü sağladığını söyledi.
Cawley, “Birbirlerine karşı üstünlük sağlama konusunda daha etkili olmalılar” dedi. “'Biz bunlardan sadece birini ele alacağız' diyebilirler. Hangisini olmak istiyorsun, ele aldığımız mı yoksa kapsamadığımız mı?'”
İlaç üreticilerinin eğer bu kadar istekli olsalardı önemli indirimler sunabileceklerini düşünmek için nedenler var.
Novo Nordisk, aktif bileşen semaglutidin dozunun enjekte edilebilir kalem başına 0,5, 1 veya 2 miligram olmasına bakılmaksızın, 28 günlük Ozempic tedariki için Amerikalılardan 968,52 dolar ücret alıyor. Benzer şekilde Wegovy, haftalık enjeksiyonların 0,25, 0,5, 1, 1,7 veya 2,4 mg semaglutid içermesine bakılmaksızın 28 günde bir 1.349,02 $ olarak fiyatlandırılıyor.
Ancak Obesity dergisindeki 2022 tarihli bir raporda, haftalık 2,4 mg'lık semaglutid dozunun ayda “yaklaşık 40 dolar” karşılığında yapılabileceği tahmin ediliyor.
Barber, fiyatları düşük tutmak için tasarlanmış yöntemler kullanarak çeşitli diyabet ilaçları üretmenin ne kadara mal olacağını da inceleyen bir ekibin parçası. Grubu, 0,77 miligram semaglutid içeren enjekte edilebilir bir ilacın 30 günlük tedarikinin, 89 sent gibi düşük bir fiyata üretilebileceğini hesapladı; bu, toplamda %10 kâr anlamına geliyor. Ekibin Mart ayında JAMA Network Open'da bildirdiğine göre, daha yüksek maliyetler ve %50 kârla bile ilacın ayda 4,73 dolara yapılabileceği belirtiliyor.
Barber, “Çok uygun fiyatlı olabilirler” dedi.
Novo Nordisk'in bir sözcüsü, şirketin çalışmada kullanılan “analizden haberi olmadığını” ancak ürünlerini daha uygun fiyatlı hale getirmenin yollarını bulma ihtiyacının farkında olduğunu söyledi. Ayrıca şirketin Sanders Senatosu komitesinden gelen raporu incelediğini söyledi ve “ABD'deki brüt satışlarımızın %75'inin sigorta şirketlerine ve diğer ödeme yapanlara geri ödenen indirim ve indirimlere gittiğini” kaydetti.
Eli Lilly'nin temsilcileri ilaçlarının maliyeti hakkında yorum yapmadı.
Üreticiler fiyatları gönüllü olarak düşürmeyi kabul etmezlerse federal hükümet daha sert adımlar atabilir. Enflasyonu Azaltma Yasası, Medicare Kısım D planlarına sahip yaşlıların insülin için ödemesi gereken miktara ayda 35 ABD doları tutarında bir sınır getiriyor. Georgetown Üniversitesi halk sağlığı hukuku otoritesi Lawrence Gostin, Kongre'nin GLP-1 ilaç fiyatlarına da bir sınır koyabileceğini ancak bunun “son çare” olacağını söyledi.
Sağlık ekonomistleri, ilaçları karneye bağlamanın harcamaları kontrol altında tutmanın başka bir yolu olduğunu söylüyor. Yüksek etiket fiyatları uyuşturucuya sınırlı erişime sahip ve çoğu zaman geliri kimin bunları alabileceğine ve kimin onsuz kalması gerektiğine karar vermede belirleyici bir faktör haline getiriyor. Ancak hastalara öncelik vermenin başka yolları da var.
Vücut kitle indeksi 18,5 ila 24,9 arasında olan “sağlıklı kiloya” sahip bir kişi, yılda ortalama 2.780 dolar sağlık harcamasına maruz kalıyor. “Obezite El Kitabı”nın 2024 baskısına göre, BMI'si 30 veya daha yüksek olan bir kişi için bu rakam 2.781 dolar artıyor.
Bu eklenen maliyetlerin çoğu, BMI eğrisinin üst ucundaki insanlar arasında yoğunlaşıyor. BMI'si 35 ila 39,9 arasında olan bir kişinin yılda ortalama 3.336 dolar ek sağlık harcaması yapması gerekirken, BMI'si 40 veya daha yüksek olan bir kişinin tıbbi bakım için ekstra 6.493 dolar harcaması gerekiyor.
El kitabının obezitenin ekonomik bedeliyle ilgili bölümünü yazan Cawley, “Amacınız sağlık harcamalarını azaltmak için müdahaleleri hedeflemekse, bunu daha aşırı veya hastalıklı obeziteye sahip insanları hedeflemek istersiniz” dedi.
Ekonomistler, her şey başarısız olsa bile, yeni ilaçların FDA onayı alması ve piyasayı daha rekabetçi hale getirmesi nedeniyle fiyatların yıllar içinde düşmesinin kaçınılmaz olduğunu söyledi. Ve jenerik versiyonlar kullanıma sunulduğunda fiyatlar düşecek. Hepatit C ve HIV için pahalı ilaçlarda olan da buydu.
Wenstrup, “Sonunda her şey genel hale geliyor” dedi. “Hala aynı şeyi yapıyorlar ama maliyeti daha az.”
Ancak senatörün minnettar tonu hızla azaldı.
Sanders, “Bu ilaçlar ne kadar önemli olsa da, bunları karşılayamayan milyonlarca hastaya hiçbir faydası olmayacak” diye yazdı. “Dahası, bu ürünlerin fiyatları önemli ölçüde azaltılmazsa Medicare, Medicaid ve tüm sağlık sistemimizi iflasa sürükleme potansiyeli de var.”
Bu, ilaçların büyük hayranları ve onların yakın akrabaları olan Eli Lilly'nin Mounjaro ve Zepbound'u arasında düzenli olarak ortaya çıkan bir duygudur. Hepsi GLP-1 adı verilen doğal bir hormon gibi davranarak ve vücudu sindirimi yavaşlatacak ve kan şekerini düşürecek şekilde kandırarak çalışır.
İlaçlar hastaların vücut ağırlıklarının çift haneli yüzdelerini kaybetmelerine ve korumalarına yardımcı oluyor; Wegovy için yapılan klinik deneyde ortalama %12,4 ve Zepound için yapılan denemede en yüksek dozda ortalama %18. Sigorta şirketlerinin yalnızca zayıflamaya yönelik GLP-1 ilaçlarını karşılaması nadir görülen bir durumdur ve Medicare'in bunu yapması kanunen yasaktır. Ancak kilolar düştükçe tip 2 diyabet, hipertansiyon, kalp krizi ve felç gibi ciddi sorunların riskleri de artar ve bu durumları önlemek için ilaçlar karşılanabilir.
Pensilvanya Üniversitesi'nden kardiyolog ve sağlık hizmetleri araştırmacısı Dr. Lauren Eberly, “Obezite çok büyük bir halk sağlığı krizidir ve uzun süredir gerçekten fark yaratan hiçbir tedavi görmedik” dedi. “Bu ilaçlar hastalığınızın gidişatını değiştirebilir ve hayatınızı kurtarabilir.”
Bu da bu ilaçları son derece değerli kılıyor. Ne yazık ki onlar da son derece pahalıdır.
Gıda ve İlaç İdaresi'nin tip 2 diyabet tedavisi için onayladığı Ozempic'in etiket fiyatı yıllık 12.600 dolardan fazla. Obeziteli kişilerde kilo kaybı için ve kardiyovasküler hastalığı olan aşırı kilolu hastaların kalp krizi ve felç riskini azaltmanın bir yolu olarak onaylanmış daha yüksek dozlu bir versiyon olan Wegovy, yılda yaklaşık 17.600 dolara satılıyor.
Mounjaro ve Zepbound, GLP-1'in yanı sıra glikoza bağımlı insülinotropik peptid veya GIP adı verilen ilgili bir hormonu taklit eder. Liste fiyatları, diyabet tedavisi olarak onaylanan Mounjaro için yılda yaklaşık 13.900 dolara, kilo verme versiyonu olan Zepbound için ise yılda yaklaşık 13.800 dolara ulaşıyor.
Eberly bu fiyatların çok yüksek olduğunu söyledi.
“Halk sağlığı tıp camiası olarak ve genel olarak toplum olarak, satın alınabilirliğin arttırılmasını gerçekten savunmamız gerekiyor” dedi. “Sanırım bu konuda gerçek bir hesaplama yapmak için geciktik.”
Amerika Birleşik Devletleri'nde bu GLP-1 ilaçlarının faturası neredeyse nereden baksanız fahiş.
2022'de Medicare Kısım D harcamalarının en büyük payını oluşturan reçeteli ilaç, kan sulandırıcı Eliquis'ti. ABD Sağlık ve İnsani Hizmetler Bakanlığı, o yıl 3,5 milyondan fazla yararlanıcının 15,2 milyar dolarlık bir maliyetle bu hizmeti kullandığını söylüyor.
Bu toplam, Medicare ve Medicaid Hizmetleri Merkezleri'ne (CMS) göre, bir sonraki en pahalı ilaç olan tip 2 diyabet ilacı Trulicity'ye harcanan miktarın iki katından fazlaydı.
Ancak New England Journal of Medicine'de araştırmacıların tahminine göre, Wegovy obezite hastası 19,7 milyon Medicare yararlanıcısının tamamına sağlanacaksa 268 milyar dolarlık fiyat etiketiyle karşılaştırıldığında 15,2 milyar dolar pratikte bir yuvarlama hatası olur.
İlaç yalnızca klinik olarak obezite tanısı alan Medicare hastalarına reçete edilse bile maliyeti 135 milyar doları aşacaktır. CMS'ye göre bu, Medicare'in 2022'de tüm perakende reçeteli ilaçlara harcadığı 130 milyar dolardan fazla.
Yale Tıp Fakültesi'nde ilaç politikası üzerine çalışan halk sağlığı ekonomisti Melissa Barber, “Bu, CMS için gerçek bir bütçe durumudur” dedi. “Bunlarla uğraşmak zorunda kalacaklar.”
Bir CMS sözcüsü, ilaç ne kadar pahalı olursa olsun, Medicare'in gerçekten iflas etmesinin “son derece düşük bir ihtimal” olduğunu söyledi. Sözcü, Medicare Kısım B ve Kısım D programları için yapılan harcamaların her yıl sıfırlandığını ve artması durumunda yararlanıcıların ve hükümetin aradaki farkı karşılama yükünü paylaştığını söyledi.
Sanders başka bir bakış açısı sundu. Başkanlığını yaptığı Senato Sağlık, Eğitim, Çalışma ve Emeklilik Komitesi tarafından bu ay yayınlanan bir raporda, Amerikalıların 28 günlük Wegovy tedariki için 1.349 dolar ücret aldığı, Danimarka'da ise aynı miktardaki ilacın 186 dolara satıldığı belirtildi. Almanya'da 137 dolar ve Birleşik Krallık'ta 92 dolar.
Sanders şunları yazdı: “Bu ilaçların fiyatları Amerika Birleşik Devletleri'nde o kadar yüksek ki, ürünleri kullansın ya da kullanmasın herkes muhtemelen Novo Nordisk'in daha yüksek sigorta primleri ve vergiler yoluyla kârı maksimize etme stratejisinin yükünü üstlenmek zorunda kalacak.” şirkete yazdığı mektupta.
Medicare üzerindeki mali etki, devlet sağlık sigortası programının kilo verme ilaçlarını karşılamasını engelleyen 2003 tarihli bir federal yasayla hafifletildi. İlaçlar, tip 2 diyabet tedavisi gibi başka bir “tıbbi olarak kabul edilen endikasyon” için reçete edilirse formüllere eklenebiliyor. veya kalp riskini azaltır, ancak hastalar tek tıbbi sorunu obezite ise bunu alamazlar.
Temsilci Brad Wenstrup (R-Ohio), 2003'teki yasağı tersine çevirecek bir yasa tasarısı sundu. Gerçi Obeziteyi Tedavi Etme ve Azaltma Yasası Koridorun her iki tarafından da 97 ortak sponsoru var, bunun mali sonuçlarının mevzuatın ilerlemesi için gereken oyların toplanmasını zorlaştırdığını söyledi.
Gerçekten de, Kongre Bütçe Ofisi müdürü Phillip Swagel geçen ay, eğer amaç bütçe açığını artırmadan zayıflama ilaçları sağlamaksa, sırf “oyun sahasına girebilmek için” net maliyetinin 10 kat düşmesi gerektiğini söyledi. .”
Boston'daki Brigham ve Kadın Hastanesi Kilo Yönetimi ve Sağlıklı Yaşam Merkezi'nin eş yöneticisi Dr. Caroline Apovian, Wegovy ve Zepbound'un bütçeyi sarsma potansiyelinin özel sağlık sigortacılarını bunları karşılayamayacak kadar korkutmasından endişe duyuyor.
“Hiçbir sigorta şirketi bu hayat kurtaran ilaçları obezite hastası Amerikalıların yüzde 42'sine vermeye gücü yetmeyecek” dedi. “O halde bir şeyler yapmalıyız.”
Bir şeyin tam olarak ne olması gerektiği belli değil.
Bir olasılık, federal hükümetin Novo Nordisk ve Eli Lilly'den GLP-1 ilaçlarında indirim yapmalarını istemesidir. Enflasyonu Azaltma Yasası, Medicare'e her yıl 10 ilaç için daha düşük fiyatlar için pazarlık yapma yetkisi veriyor ve Kongre Bütçe Ofisi'ndeki araştırmacılar, en azından bazı GLP-1'lerin “önümüzdeki birkaç yıl içinde” listeye girmesini bekliyor.
Cornell'den sağlık ekonomisti John Cawley, özel sigortacıların kendi anlaşmalarını yapmakta özgür olduğunu ve Novo Nordisk ile Eli Lilly ilaçları arasındaki benzerliklerin sigortacılara oldukça fazla pazarlık gücü sağladığını söyledi.
Cawley, “Birbirlerine karşı üstünlük sağlama konusunda daha etkili olmalılar” dedi. “'Biz bunlardan sadece birini ele alacağız' diyebilirler. Hangisini olmak istiyorsun, ele aldığımız mı yoksa kapsamadığımız mı?'”
İlaç üreticilerinin eğer bu kadar istekli olsalardı önemli indirimler sunabileceklerini düşünmek için nedenler var.
Novo Nordisk, aktif bileşen semaglutidin dozunun enjekte edilebilir kalem başına 0,5, 1 veya 2 miligram olmasına bakılmaksızın, 28 günlük Ozempic tedariki için Amerikalılardan 968,52 dolar ücret alıyor. Benzer şekilde Wegovy, haftalık enjeksiyonların 0,25, 0,5, 1, 1,7 veya 2,4 mg semaglutid içermesine bakılmaksızın 28 günde bir 1.349,02 $ olarak fiyatlandırılıyor.
Ancak Obesity dergisindeki 2022 tarihli bir raporda, haftalık 2,4 mg'lık semaglutid dozunun ayda “yaklaşık 40 dolar” karşılığında yapılabileceği tahmin ediliyor.
Barber, fiyatları düşük tutmak için tasarlanmış yöntemler kullanarak çeşitli diyabet ilaçları üretmenin ne kadara mal olacağını da inceleyen bir ekibin parçası. Grubu, 0,77 miligram semaglutid içeren enjekte edilebilir bir ilacın 30 günlük tedarikinin, 89 sent gibi düşük bir fiyata üretilebileceğini hesapladı; bu, toplamda %10 kâr anlamına geliyor. Ekibin Mart ayında JAMA Network Open'da bildirdiğine göre, daha yüksek maliyetler ve %50 kârla bile ilacın ayda 4,73 dolara yapılabileceği belirtiliyor.
Barber, “Çok uygun fiyatlı olabilirler” dedi.
Novo Nordisk'in bir sözcüsü, şirketin çalışmada kullanılan “analizden haberi olmadığını” ancak ürünlerini daha uygun fiyatlı hale getirmenin yollarını bulma ihtiyacının farkında olduğunu söyledi. Ayrıca şirketin Sanders Senatosu komitesinden gelen raporu incelediğini söyledi ve “ABD'deki brüt satışlarımızın %75'inin sigorta şirketlerine ve diğer ödeme yapanlara geri ödenen indirim ve indirimlere gittiğini” kaydetti.
Eli Lilly'nin temsilcileri ilaçlarının maliyeti hakkında yorum yapmadı.
Üreticiler fiyatları gönüllü olarak düşürmeyi kabul etmezlerse federal hükümet daha sert adımlar atabilir. Enflasyonu Azaltma Yasası, Medicare Kısım D planlarına sahip yaşlıların insülin için ödemesi gereken miktara ayda 35 ABD doları tutarında bir sınır getiriyor. Georgetown Üniversitesi halk sağlığı hukuku otoritesi Lawrence Gostin, Kongre'nin GLP-1 ilaç fiyatlarına da bir sınır koyabileceğini ancak bunun “son çare” olacağını söyledi.
Sağlık ekonomistleri, ilaçları karneye bağlamanın harcamaları kontrol altında tutmanın başka bir yolu olduğunu söylüyor. Yüksek etiket fiyatları uyuşturucuya sınırlı erişime sahip ve çoğu zaman geliri kimin bunları alabileceğine ve kimin onsuz kalması gerektiğine karar vermede belirleyici bir faktör haline getiriyor. Ancak hastalara öncelik vermenin başka yolları da var.
Vücut kitle indeksi 18,5 ila 24,9 arasında olan “sağlıklı kiloya” sahip bir kişi, yılda ortalama 2.780 dolar sağlık harcamasına maruz kalıyor. “Obezite El Kitabı”nın 2024 baskısına göre, BMI'si 30 veya daha yüksek olan bir kişi için bu rakam 2.781 dolar artıyor.
Bu eklenen maliyetlerin çoğu, BMI eğrisinin üst ucundaki insanlar arasında yoğunlaşıyor. BMI'si 35 ila 39,9 arasında olan bir kişinin yılda ortalama 3.336 dolar ek sağlık harcaması yapması gerekirken, BMI'si 40 veya daha yüksek olan bir kişinin tıbbi bakım için ekstra 6.493 dolar harcaması gerekiyor.
El kitabının obezitenin ekonomik bedeliyle ilgili bölümünü yazan Cawley, “Amacınız sağlık harcamalarını azaltmak için müdahaleleri hedeflemekse, bunu daha aşırı veya hastalıklı obeziteye sahip insanları hedeflemek istersiniz” dedi.
Ekonomistler, her şey başarısız olsa bile, yeni ilaçların FDA onayı alması ve piyasayı daha rekabetçi hale getirmesi nedeniyle fiyatların yıllar içinde düşmesinin kaçınılmaz olduğunu söyledi. Ve jenerik versiyonlar kullanıma sunulduğunda fiyatlar düşecek. Hepatit C ve HIV için pahalı ilaçlarda olan da buydu.
Wenstrup, “Sonunda her şey genel hale geliyor” dedi. “Hala aynı şeyi yapıyorlar ama maliyeti daha az.”